Boliwiana - Pisiga

Kolejny dzień i śniadanko o 6:30. Czujemy się różnie. Panowie nieco lepiej, a ja obudziłam się jak na ostrym kacu. Boli głowa i wszystkie kości. Pić się chce. Taki mix kaca z grypą, a dodam, że nic nie piłam 😉

Ibuprom jednak znowu załatwił sprawę i ruszyliśmy w trasę do miejscowości Pisiga ostatniej wsi przed granicą z Chile. Ma się tam odbyć zjazd młodzieży i związane z tym uroczystości. 

Więc w drogę...

Lamy, wikunie, owce i alpaki spacerują w okolicach wiosek. Widoki dla nas nietypowe. Wikunie (powyżej) to taki mix sarny z lamą. Poruszają się z taką gracją, że mówi się na nie "księżniczki". Faktycznie są niesamowicie dystyngowane.

Dotarliśmy do Pisigi. Samo miasteczko (a raczej wioska) są senne i nic się w nich nie dzieje. Jedyną atrakcją jest tu przejście graniczne z Chile i oczywiście piękne widoki.

Po co wieszać reklamę kiedy można ją namalować. Tak dzieje się najczęściej z reklamami sieci telefonicznych i plakatami wyborczymi.

Celem naszego wyjazdu było spotkanie z młodzieżą. I tu znowu korzyść podróżowania z misjonarzami. Wiele historii, które miałam okazje usłyszeć nie dotarłyby do moich uszu gdybym podróżowała sama jako zwykły turysta. 

To wspaniałe i trudne zarazem.

Czasem mamy wizję "wspaniałego" państwa z pocztówki, który turystom sprzedawany jest podczas podróży. Poznać jednak prawdziwy świat, zwyczaje i mentalność możemy mieszkając u lokalnych ludzi i rozmawiając z nimi. 

Nam się udało za co bardzo dziękuję Jackowi - naszemu przewodnikowi. Dzięki niemu ta podróż była wyjątkowo pouczająca i wartościowa. 

Boliwijska Młodzież :-) z Biskupem w środku.

i...Pan Jezus w spódnicy...