O KOBIECIE INDYJSKIEJ

Wraz z malejącą rolą hindusek w życiu religijnym, wzrastała wiara w ich wrodzoną skłonność do grzechu. Ze względu na kobiecą nieumiejętność kontrolowania zmysłów konieczne stało się sprawowanie nad nią kontroli. Rolę te może pełnić wyłącznie mężczyzna.

Młoda dziewczyna podporządkowana jest rodzicom, którzy wybierają jej męża biorąc pod uwagę wskazania horoskopu, odpowiednią kastę i oczywiście wymagany posag. Następnie wprowadza się do domu męża, a w nim władzę sprawuje nieustępliwa i wymagająca teściowa. Syn staje nie po stronie żony, lecz matki. Corocznie odnotowuje się tzw. wypadki w kuchni – okaleczenia twarzy synowej (przez teściową) gorącym olejem kuchennym. Powód? Domniemany brak pokory, lenistwo, bezpłodność.

Oprócz codziennych obowiązków, hinduska musi dbać o swój wizerunek, podkreślać swoją kobiecość ku uciesze i satysfakcji mężczyzny. "Idealna żona" nie narzeka, nie sprzeciwia się, jest pokorna a jej największym szczęściem jest szczęście mężowskie. „Nawet ten pozbawiony zalet, rozwiązły i źle się prowadzący, winien być zawsze traktowany z szacunkiem przez oddaną żonę, jak bóg” – głosi Księga Praw Manu.

Ważne jest posiadanie męskiego potomka gdyż zapewni to ciągłość rodu (dżati). Kobieta nie cieszy się szacunkiem dopóki nie powije syna. Brak potomstwa stanowi karę, a wypływa z rozlicznych grzechów w tym życiu lub w poprzednich wcieleniach.

Hindusi nie chcą mieć córek. Aby uniknąć żeńskiego potomka, wielu rodziców decyduje się na aborcję. Głównym motywem płodobójstwa jest ciężar finansowy, jaki stanowi dla rodziny zapewnienie każdej córce posagu.

źródło:  Hanna Cieślik "Kobieta w Indiach"